Het was 2009. Rochelle zat midden in het zand uiterst geconcentreerd te knippen. Ze was zes jaar en ons jongste sponsorkind. Rochelle kon je betoveren met haar lach. In de loop der jaren zagen we Rochelle langzaam opgroeien. We leerden haar ouders kennen en zagen het gezin groter worden.
In 2013 gingen wij terug naar Nederland en nam Jaimelyn de leiding over het werk in de Filipijnen over. In de vergaderingen die volgden kwam Rochelle steeds meer ter sprake. Rochelle kwam minder naar het studiehuis toe, Rochelle kwam haar afspraken niet na, Rochelle leverde haar rapport niet in. Rochelle was onhandelbaar en het leek beter om haar uit het sponsorprogramma te zetten.
Tijdens mijn bezoeken naar de Filipijnen ging ik altijd met Jaimelyn op huisbezoek bij Rochelle. We hadden vaak pittige gespreken waar ook tranen vielen. De ouders van Rochelle hoopten dat Rochelle de kans zou pakken die zij zelf nooit gekregen hadden. Rochelle beloofde altijd beterschap, maar bleef wisselvallig.
Tot vorig jaar. Rochelle werd 18 jaar en had haar zelf meer gevonden. Rochelle werd serieuzer in haar studie en toonde veel inzet. Twee weken geleden kreeg ze zelfs een certificaat van school, omdat ze tot de beste leerlingen van haar klas behoorde. Wat zijn we trots op Rochelle. Opgroeien in een krottenwijk kan soms ontzettend zwaar zijn, maar laat moeilijk gedrag geen reden zijn om te vroeg op te geven.
Rochelle maakte onderstaande video over haar leven. Rechts onderin de video kan je de ondertiteling aanzetten.
Dit bericht stond in onze laatste nieuwsbrief. Wil je ook onze nieuwsbrief ontvangen? Geef je dan op, op onze nieuwsbrievenpagina. Wil jij kinderen, zoals Rochelle, een kans geven op een betere toekomst? Kijk dan op onze pagina ‘een kind sponsoren‘.
